A angiografía dos vasos dos membros inferiores pode revelar numerosas enfermidades circulatorias, así como moitos problemas máis graves. A enquisa realízase de varias maneiras. Todo depende da gravidade da enfermidade presunta e do estado do paciente.
Tipos de angiografía de extremidades inferiores
O estudo dos vasos das extremidades inferiores realízase con maior frecuencia para o diagnóstico dunha enfermidade como a tromboflebite . É moi importante diagnosticar o antes posible antes de que a enfermidade entre en fase máis perigosa e complicada. Ademais, a angiografía prescríbese cos seguintes problemas:
- estreitamento ou bloqueo das arterias;
- destruíndo a aterosclerose;
- lesións e lesións;
- aneurismas;
- fusión das veas;
- síndrome do pé diabético;
- observacións postoperatorias.
A angiografía pode realizarse usando:
- tomografía computarizada (CT);
- estudos radiopacos;
- dopplerografía por ultrasonido;
- tomografía computarizada multispiral (MSCT).
Grazas á angiografía CT dos vasos das extremidades inferiores, é posible estudar detalladamente o estado do torrente sanguíneo, examinar coidadosamente calquera parte do vaso e determinar a violación do fluxo sanguíneo.
A angiografía MSCT das extremidades inferiores é unha tomografía computarizada multitáctil de alta velocidade da cama arterial co uso de vasos contrastantes. Na maioría das veces é asignado para identificar problemas como:
- angiodisplasia;
- estenosis ;
- oclusión;
- trombosis;
- lesións traumáticas dos membros.
Tamén se recomenda o procedemento para o control de prótese establecidas e stents vasculares.
Grazas a este método de diagnóstico, o especialista recibe imaxes plácidas de 3-D da canle arterial. Este método é considerado o máis avanzado e informativo.
Principio de exame
A anorxia tradicional é a anestesia local. Só MSCT será unha excepción. Antes do diagnóstico, unha arteria é perforada e inxéctase un axente de contraste. Nos métodos máis novos de investigación, o contraste administra por vía intravenosa.
O procedemento en si non leva máis de 20 minutos. Neste caso, un especialista nalgún momento pode pedirlle que manteña o alento. Isto é necesario para obter imaxes claras. Despois do exame, o paciente debe pasar algún tempo baixo a supervisión dos traballadores médicos para excluír a posibilidade dunha gran perda de sangue no sitio de perforación ea inserción dun catéter (ás veces ocorre que o sangue non se detén). As fotografías recibidas son estudadas por especialistas e realízase o diagnóstico final.