A displasia uterina é unha condición caracterizada por cambios na estrutura e funcionamento da membrana mucosa do cérvix, que baixo certas condicións pode causar cancro uterino.
Se se observan os cambios nas etapas tempranas, a situación pode cambiarse mediante o tratamento adecuado.
Tipos de displasia
Dependendo da profundidade dos cambios ocorridos na mucosa, distínguense tres graos (nivel de severidade) de displasia.
- A displasia de 1 grado ou displasia leve caracterízase polo feito de que a proporción de células alteradas representa só o 30% do espesor da mucosa. Este tipo de displasia pode ocorrer espontáneamente nun 70-90% dos casos.
- A displasia de 2 graos ou displasia moderada suxire que as células modificadas da mucosa uterina representan o 60-70% do espesor do endometrio. Este tipo de displasia sen tratamento é só en 50% dos casos. En 20% dos pacientes renace tres graos de displasia e outro 20% provoca cancro.
- A displasia do grao 3 (cancro non invasivo) ou graves graves de displasia cervical é unha condición onde todo o espesor da mucosa está ocupado polas células alteradas.
Síntomas de displasia do útero
Como regra xeral, unha muller non pode detectar de forma independente a displasia, xa que a enfermidade avanza sen síntomas especiais. Xeralmente unha infección microbiana únese á displasia, causando síntomas similares ás manifestacións de cervicitis ou colpitis. Isto: ardor, comezón, descarga da vaxina. As sensacións dolorosas na displasia adoitan estar ausentes.
Polo tanto, esta enfermidade só se pode detectar mediante exame clínico e segundo datos de laboratorio. Ademais, para o diagnóstico de colposcopia, a histeroscopia.
Como tratar a displasia do útero?
Para o tratamento da displasia cervical aplícanse:
- métodos cirúrxicos, durante os cales hai unha destrución da mucosa alterada por medio de electricidade, ondas de radio, nitróxeno líquido, láser;
- conización do cérvix mediante escisión operativa da mucosa alterada ou amputación do cérvix;
- tratamento inmunoestimulante, cuxo obxectivo é fortalecer a inmunidade coa axuda de interferón, inmunomoduladores.
No primeiro e segundo graos de displasia, a lesión de pequenas e pequenas áreas de mucosa e pequena idade para o paciente, os médicos usan esperar e ver tácticas, observando a condición da mucosa e os seus cambios, xa que neste caso a probabilidade de que a displasia desapareza por si mesma é o suficientemente alta.