As puntas, as follas e ata o sistema raíz da celandina conteñen zume amarelo, que ten propiedades medicinales, ten, por suposto, contraindicacións e aplícase ordenadamente de acordo con receitas estritas. A actividade química, incluso a agresividade, desta notable planta está confirmada polo feito de que, na antigüidade, era usada para aclarar o metal e corear os tecidos.
Composición da celidina
O zume celidina contén aminoácidos , vitaminas (C, A), aceites esenciais, resinas. Ademais, contén alcaloides homohelicidon, que é un forte anestésico local, sanguinarina, que activa activamente a peristaltia do estómago e estimula a secreción de saliva, protopai, tonificando a musculatura uterina, etc. Así, a celandina é un almacén de utilidade real. Coa súa axuda tratan:
- enfermidades da pel (psoríase, fungos, abscesos, seborrea, dermatite, etc.);
- enfermidades dos órganos internos ( polipose , erosión, cistos, glándula tireóide, etc.).
Pode ser secado, facer tinturas, decoccións, pero o máis eficaz é o zume da planta.
Como facer zume de celandina na casa?
Pode recoller o zume de celandina, moer as puntas lavadas eo rizoma na moedor de carne e filtrar a través da peneira da manteiga espesa e mollada.
Debe ser vertida nun recipiente de vidro cunha tapa densa e mellor forrada para evitar a entrada de aire. Almacenar nun lugar fresco e escuro, pero non no frigorífico.
O zume celandine pode ser usado externamente e dentro. Podes beber o zume de celandina para calmarse, baixar a presión arterial e tonificar o corpo. Todo depende da dosificación e da situación terapéutica.
En calquera caso, prescríbese só en forma diluida, con cursos non superiores a tres meses ao ano.
Contraindicacións
O zume de celidina debe usarse con extrema precaución ás persoas que padecen:
- epilepsia;
- asma bronquial;
- mulleres embarazadas e durante GW;
- angina de pectoris;
- intolerancia individual aos compoñentes das plantas.