Desde os tempos antigos ata hoxe en día, na nosa dieta hai unha remolacha de mesa. A súa composición vitaminizada é un verdadeiro tesouro para calquera organismo. O contido de ferro, iodo e outros oligoelementos axuda á anemia, problemas endocrinos e trastornos do sistema dixestivo. O uso deste produto é inestimable, e as calidades do sabor permítenche cociñar todo desde remolacha e borsch ata postres e bebidas.
Tecnoloxía de remolacha en crecemento
O cultivo da remolacha de mesa, así como moitos outros cultivos, comeza coa preparación do sitio. A remolacha prefire un chan brando, cun contido suficiente de nutrientes. É desexable aplicar humus, urea e cinzas antes da sementeira.
Durante a vexetación, cando se plantan e derraman cultivos de raíces, a zona debe regar abundantemente, en canto a terra seca. Despois diso, segue un bo afrouxamento profundo, para dar oxíxeno á planta.
Sementa a remolacha en filas cada 20 centímetros. A medida que a porción de superficie da remolacha crece, a remolacha está varias veces diluida, sen isto, non se producirá ningunha planta poderosa.
¿Por que a mesa non é doce?
En primeiro lugar, todo depende da variedade vexetal. Nótase que os cultivos de raíces, que teñen unha forma cilíndrica e non redondeada ou aplanada, son moito máis doces que o resto. Recoméndase cultivar tales tipos de remolacha de mesa:
- Cilindro;
- Pablo;
- Detroit-Bebé;
- Detroit-neo;
- Inigualable;
- Zircon;
- Epin extra;
- Narciso;
- Obereg.
O segundo segredo de remolacha doce é a elección do lugar. Se sementas remolacha por dous anos consecutivos nun só lugar, entón a planta será amarga e fibrosa. O lugar para o cultivo debe ser soleado e sen sombra.
Para aumentar o contido de azucre na remolacha, é alimentado, curiosamente, cunha solución de sal. Para iso, unha culler de té é disolta nun cubo de auga e regada tres veces por tempada. Un bo resultado é a alimentación dunha solución acuosa de cinza, o que reduce ben a acidez excesiva do chan.