A hormona antidiurética ou hormona vasopresina é un péptido. Contén nove residuos de aminoácidos. A súa vida media é de 2 a 4 minutos. Esta hormona prodúcese nas grandes partes celulares do hipotálamo, e desde alí transpórtase á neurohipófise. O movemento realízase nos axóns debido a proteínas específicas.
Funcións da hormona vasopresina
A actividade principal da hormona é o control do metabolismo da auga. Por iso, chámase antidiurético. Unha vez que a cantidade de ADH aumenta no corpo, o volume de ouriña liberado diminúe drasticamente.
Pero, en realidade, resulta que a vasopresina é unha hormona multifocalizada e as funcións do corpo realizan unha cantidade impresionante. Entre as máis importantes están:
- aumento do volume de sangue circulando polos vasos;
- aumento do ton muscular liso;
- aumento da actividade das células do sangue das plaquetas;
- corrección de mecanismos de memoria;
- diminuíndo a cantidade de sodio no sangue;
- oxidación de ácidos graxos.
Normas de vasopresina
Se a cantidade de vasopresina corresponde á norma nos resultados da proba, non hai motivos de preocupación. Os valores de referencia normais son así:
- con osmolalidade do plasma 270-280 mosm / kg -
- 280-285 mosm / kg -
- 285-290 mosm / kg - 1-5 pg / mol;
- 290-295 mosm / kg - 2-7 pg / mol;
- 295-300 mosm / kg - 4-12 pg / mol.
Segundo o principio de acción, as hormonas vasopresina e oxitocina pódense considerar moi similares. A principal diferenza é que este último contén menos residuos de aminoácidos menores. Pero isto non impide que a hormona mostre máis actividade en relación coa estimulación da secreción do leite, por exemplo.
Hipofunción da hormona vasopresina
Se a substancia no organismo non é suficiente, a diabetes insípida pode desenvolverse. A enfermidade caracterízase pola opresión da función de reabastecimiento de auga por túbulos renales. Reducir o nivel de ADH é facilitado polo uso de etanol e glucocorticoides.
Hiperfunción da hormona antidiurética vasopresina
A ADH pódese producir intensamente con:
- sobrecarga emocional e física;
- insuficiencia renal;
- insuficiencia hepática ;
- unha diminución da cantidade de sangue circulando pola cama vascular;
- porfiria aguda intermitente;
- tumores cerebrais;
- pneumonía;
- meninxite tuberculosa.
O problema é unha diminución da densidade do plasma sanguíneo ea liberación de orina de moi alta concentración.