Enfermidades de gourami

Os gurami son representantes dos peixes labirínticos de acuario. Outros nomes son Nitenos, Trichogaster. Neste artigo, falaremos sobre o acuario de peixes gourami ea súa enfermidade.

Características

Gurami é un peixe lento, resistente e omnívoro, que perfectamente convive con outros veciños do acuario. É moi popular entre aquaristas experimentados e novatos debido ás súas características:

Gurami prefire as capas medias e superiores do auga do mini-depósito doméstico, isto explícase pola construción de órganos respiratorios, que representan o labirinto de encaixe. De cando en vez os peixes nadan ata a propia superficie do auga para captar o aire coa boca. En gourami dourado, os ollos vermellos son a norma.

Enfermidades de gourami

A pesar da relativa facilidade de manter gouramis, mármore e outras especies son propensas a enfermidades. Os seguintes organismos vivos son os axentes causantes das enfermidades destes peixes:

Tras a activación nos peixes enfermos, os organismos nocivos acoden a outras persoas, causando a morte dos habitantes de todo o acuario. Polo tanto, os peixes enfermos transfórmanse nun acuario separado. Os factores que provocan enfermidades gurami son consideradas como malas condicións de detención e alimentación.

As enfermidades máis comúns dos peixes son gourami:

  1. Linfocistose. Esta enfermidade pode ser diagnosticada fácilmente pola aparición no corpo de feridas abertas de peixes, nódulos grisáceos ou crecementos planos de cor negra. As zonas ao redor dos sitios afectados con gourami se inflan un pouco. Na maioría das veces os peixes enfermos vense asperxidos coa sêmola.
  2. Pseudomonose. A enfermidade maniféstase en forma de manchas escuras, converténdose rápidamente en úlceras vermellas. A través deles, gourami pode obter unha infección, por exemplo, a saproglutinose.
  3. A aeromonose é unha enfermidade que principalmente cae sobre a perla e outros tipos de gurús con alimentos. Primeiro de todo, o debilitamento do peixe pódese debilitar nos acuarios superpoboados. Na fase inicial da enfermidade, as escalas no gourami levántanse á cima. A continuación, o peixe deixa de comer, inactivo, deitarse no chan. O diagnóstico é absolutamente correcto se as gengivas inflamaban o abdome e aparecían manchas de sangue. A recuperación é posible cun tratamento e coidado axeitados.