A úlcera é chamada ulceración das paredes mucosas do órgano. A úlcera do esôfago é unha enfermidade que se atopa máis frecuentemente no terzo inferior do esôfago. Como regra xeral, hai unha única úlcera no esôfago, pero nalgúns casos as úlceras poden ser múltiples. A enfermidade pode ser aguda ou crónica. Neste caso, máis dunha cuarta parte das úlceras do esôfago combínanse con úlceras gástricas e intestinais.
Causa de úlcera esofáxica
O mecanismo de ulceración no esófago está baseado no fluxo de zume gástrico no esôfago do estómago. Os ingredientes do zume gástrico, a saber, a pepsina eo ácido clorhídrico afectan negativamente a mucosa do esôfago, facéndoo prexudicial. Os motivos son:
- infección;
- algúns medicamentos;
- queimaduras;
- trauma ao esófago;
- enfermidades do sistema nervioso central;
- hernia de diafragma;
- intervencións cirúrxicas no esôfago;
- algunhas enfermidades sistémicas;
- enfermidades do tracto dixestivo.
Úlceras do esôfago - síntomas
Os síntomas da úlcera péptica do esófago son palpables e pronunciados. Inclúen:
- dor detrás do esterno ;
- erupción;
- disfagia (dificultade para tragar);
- dor ao deglutir;
- vómitos;
- Acidez severa, que é peor despois de comer, inclinando o corpo abaixo, deitado;
- regurgitación de azedo.
Os síntomas da úlcera péptica do esôfago son agudos, pero eventualmente poden diminuír no período de remisión. Se a dieta terapéutica é perturbada, os síntomas volverán a ser máis agudos. O diagnóstico vén determinado pola presenza de síntomas e despois da esofagoscopia.
Ulcera do esôfago - tratamento
O primeiro principio do tratamento é o alimento dietético. Consiste na recepción de alimentos predominantemente líquidos e moídos. Os alimentos non deben ser picantes, azedo, fritos, afumados e quentes. Non podes beber alcohol e fumar. As comidas son fraccionais, en porcións pequenas.
O tratamento adoita realizarse nun hospital. Pero mesmo na casa, recoméndase ao paciente que pasase a maior parte do tempo na cama, coa parte superior do tronco levantada. Isto é necesario para evitar o lanzamento de contidos gástricos no esôfago.
Non se someter a un tratamento sen prescribir medicamentos. O maior grupo deles son antiácidos (Almagel, Fosfalugel). Tamén se prescribe drogas rexeneradoras mucosas, antibióticos, unha preparación que estimula a formación de moco e outros. En casos particularmente difíciles, cando o tratamento conservador non funciona, realízase o tratamento cirúrxico.