Pomada de Gerpevir

Para o tratamento das enfermidades provocadas pola actividade do virus do herpes , o paciente receve medicamentos para uso interno e local. A pomada de Gerpevir axuda a eliminar os síntomas externos das patoloxías que afectan as membranas mucosas e a pel do paciente, facilitan a dor, aceleran o proceso de cicatrización, impiden a aparición dunha erupción.

Composición de ungüento Gerpevir

A pomada é unha consistencia homoxénea de cor branca. A principal substancia activa é aciclovir, que nun gramo contén 25 mg.

Elementos adicionais:

Análogos do pomada de Gerpevir

Algúns pacientes poden ter que tomar outro medicamento. O aciclovir ten na súa composición unha substancia activa similar e ten un efecto similar sobre o corpo.

Instrucións para o uso da pomada de Gerpevir

É moi importante tomar medidas inmediatamente despois de atopar sinais de infección. Neste caso, o curso do tratamento é importante para adherirse regularmente, pero se perdeu a cita, non pode aumentar a dose.

O ungüento é só para uso externo. Para evitar que a infección se estenda a outras áreas do corpo, recoméndase o uso de luvas.

Unha pequena cantidade de fármaco espértase nas mans e aplícase uniformemente a unha fina capa sobre as áreas afectadas e as áreas que lles limitan. Antes diso, a pel debe ser lavada con xabón e seca. A frecuencia de uso é de ata cinco veces ao día. O curso dura normalmente dez días. Se non se mellora durante a terapia, o médico pode decidir prescribir a Gerpevir en forma de comprimidos.

En situacións raras, o uso de ungüento provoca tales efectos secundarios:

Todas as manifestacións teñen lugar o máis rápido posible despois da retirada do medicamento.

Contraindicacións para o uso de Gerpevira

Non se recomenda dar este medicamento a persoas que non son intolerantes aos compoñentes do remedio, así como a pacientes con enfermidades renales, deshidratación, anciáns e para o tratamento de infeccións causadas por outro patóxeno.

Moitos están preocupados pola cuestión do pomada de Gerpevir durante o embarazo. Aquí cada caso é considerado individualmente. Un médico pode prescribir un ungüento se o efecto do tratamento supera o risco de desenvolver anomalías fetales. En canto á lactancia, deben deixar a lactación durante o tratamento.