As contraccións musculares involuntarias que se producen espontáneamente e que están acompañadas por unha posición anormal das partes do corpo, a actividade motriz característica, adoitan afectar os nenos, pero tamén se producen en adultos. A distonía muscular é primaria ou idiopática no 90% dos casos. O 10% restante relaciónase cun tipo secundario de patoloxía.
Causas da síndrome de distonia muscular
Na maioría das veces, a enfermidade considerada na forma primaria desenvólvese nun contexto de predisposición xenética e comeza a progresar na infancia.
A distonía secundaria ten os seguintes motivos:
- esclerose múltiple;
- parálise cerebral;
- síndrome de distónico farmacolóxico;
- encefalite;
- Enfermidade de Wilson-Konovalov ;
- patoloxías oncolóxicas;
- Enfermidade de Huntington;
- Síndrome de Gallerwarden-Spatz.
Síntomas de distonía muscular en adultos
Os primeiros signos da enfermidade inclúen:
- aparición rara de calambres nas pernas;
- rixidez dos músculos;
- deterioración da caligrafía;
- torsión involuntaria do pescozo;
- entumecimiento das pernas logo dunha longa camiñada e esforzo físico;
- parpadeo frecuente dos ollos.
No futuro, obsérvanse as seguintes manifestacións clínicas:
- tremor de mans e cabeza;
- dor nos músculos e espasmos de cólicas;
- posturas patolóxicas (arqueamento da columna vertebral, flexión plantar, parada de podvorachivanie);
- actividade motora constante da mandíbula inferior;
- desviación da cabeza e pescozo no lado dereito e esquerdo;
- atornillar os ollos;
- redución de músculos de mastigación;
- voz tensa, sorda ou chirriante;
- torticollis espasmódico;
- discapacidade do discurso.
Paga a pena observar que a enfermidade descrita refírese a enfermidades incurables e está en constante progreso. O obxectivo dos efectos terapéuticos é aliviar os síntomas, mellorar a actividade motora e unha remisión estable de patoloxía.
Tratamento da distonía muscular
Unha visión integrada para resolver o problema inclúe:
Tratamento conservador (medicamentoso). Supón a administración de medicamentos dopaminérxicos, anticolinérgicos e GABAérxicos destinados a normalizar os procesos metabólicos nas neuronas. - Inxección de toxina botulínica. Pequenas doses de esta sustancia axitan espasmos musculares, impiden que o corpo leve posturas non naturais.
- Estimulación profunda do cerebro mediante electrodos especiais.
- Exercicios de fisioterapia, un conxunto de exercicios de ximnasia.
- Terapia manual, masaxe.