A parainfluenza é unha infección da etioloxía viral, acompañada dun dano ao tracto respiratorio superior. A causa da enfermidade é un virus especial que é similar ao virus da gripe, pero que non ten unha resistencia elevada, o que permite que o organismo a desenvolva inmunidade rápidamente. Paragripp, os síntomas que se discuten no artigo, transmítese por vía aérea, e os nenos adoitan estar infectados polo método de contacto ao lamear mans e obxectos infectados.
Virus parainfluenza
A fonte da infección é a portadora do virus. Neste caso, a probabilidade de infección é maior nos primeiros dous a tres días do curso da enfermidade. Nos seguintes días, o risco de quedar restos enfermos, pero é moito menor.
No proceso de respiración, o virus penetra nas membranas mucosas, a tráquea ea laringe. No proceso de infección prodúcese a destrución do epitelio ea súa inflamación, o que resulta en enxebre e inchazo. A lesión da laringe ás veces leva á aparición dunha ingina falsa , especialmente nos nenos.
Signos de parainfluenza
Cando a enfermidade os pacientes con maior frecuencia se queixa de tales síntomas:
- dor de cabeza, concentrada na rexión frontal e globos oculares;
- calafríos;
- debilidade muscular;
- a temperatura adoita ser normal con aumentos raros;
- a partir do primeiro día de infección aparece unha tos ronca, conxestión nasal;
- O exame permite ver a inflamación da mucosa nasal, nalgúns casos, a granularidade do padal e a inchazón da faringe;
- En pacientes con patoloxía crónica do sistema respiratorio, xa se observan signos de bronquite nos primeiros días.
Complicacións da parainfluenza
Moitas veces, a enfermidade leva á neumonía, que moitas veces ten un carácter focal. Tamén pode causar exacerbación de enfermidades crónicas. Os nenos menores de cinco anos teñen unha tose nocturna con asfixia.
Como tratar a parainfluenza?
Basicamente, o tratamento da enfermidade ten como obxectivo combater os síntomas. Cando se detecta un croup falso, os baños de pés, os quentadores,
Ademais, con parainfluenza, recoméndase remedios populares.
- produtos antimicrobianos (sabio, camomila, calendula);
- expectorante (orégano, regaliz);
- antipiréticos ( nai e madrastra , framboesa);
- antiviral (pel de granada, cebola, allo).
Os pacientes poden ser prescritos inxeccións de antihistamínicos. No caso de que os fondos cotizados non obteñan resultados positivos, o médico prescribe glucocorticoides.