Inoculación contra a meninxite

Non existe unha soa vacina contra a inflamación das meninges, porque hai moitos patógenos para esta patoloxía. A meninxite bacteriana máis perigosa, xa que provoca a suppuração de tecidos e sepsis, o que pode levar á morte. Como norma xeral, a enfermidade produce 3 grupos de microorganismos patóxenos: bacterias meningocócicas, neumococos e Haemophilus influenzae tipo B. A vacinación contra a meningite pode protexer só un tipo destes microbios, pero o máis recomendado é a vacinación contra a infección meningocócica.

Como funciona a vacina contra a meninxite?

A vacinación é a introdución no corpo dun pequeno patóxeno patógeno ou dos seus compoñentes individuais (partículas da parede celular). A actividade e concentración da flora patogénica neste caso é demasiado baixa para provocar o desenvolvemento da meningite, pero suficiente para a resposta correcta do organismo.

Como resultado, se forma unha inmunidade específica que pode resistir rapidamente a infección, previr a reprodución e propagación de bacterias e evitar procesos inflamatorios purulentos. Os anticorpos producidos almacenanse no sangue por ata 10 anos.

Nome da vacinación contra a meninxite

Vacunas contra o meningococo tipo A, C, Y, W135:

A primeira vacina indicada é conxugada: contén proteínas de bacterias patóxenas, debido a que se produce unha memoria inmunitaria a longo prazo.

A partir do meningococo tipo B aínda non hai vacinacións rexistradas, as probas dunha vacina recentemente desenvolvida realízanse no estranxeiro.

A vacinación por infección pneumocócica é só de 2:

Para hoxe, todas estas drogas son eficaces para a prevención da meningite provocada por este grupo de microorganismos. A maioría deles son de alto custo, xa que se producen nos EE. UU. E en Europa, pero aínda non hai análogos domésticos.

É interesante notar que a vacinación contra a meningite non é obrigatoria no plan médico. Realízase exclusivamente a petición dos pacientes.

As consecuencias da vacinación contra a meningite

Os medicamentos examinados son ben tolerados, sen efectos secundarios e consecuencias. En casos raros, as reaccións son posibles en forma de vermelxismo local, febre e inchazo no punto de inyección, un pouco de dor.