A peritonitis infecciosa é unha enfermidade viral cara ou crónica de gatos domésticos e salvaxes, que é causada polo coronavirus felino. A peritonitis maniféstase de varias formas: proliferativa (seca), exudativa (húmida) e en 75% de animais en forma asintomática. Na maioría das veces, a enfermidade maniféstase á idade de seis meses a cinco anos.
A fonte de virus que contén RNA é gatos enfermos e enfermos. Un gato enfermo, desde o inicio do período de incubación e dentro de 1,5-3 meses despois do fin da enfermidade, segrega o virus con orina, feces e saídas nasais. Os animais están infectados por vía oral, pero tamén hai infeccións no aire.
A peritonitis infecciosa dos gatos é máis difícil de tolerar por pequenos gatitos que por individuos adultos.
Síntomas da peritonite infecciosa nos gatos
En primeiro lugar, o virus desenvólvese nos intestinos e as amígdalas, desde o que se estende por todo o corpo, en particular aos ganglios linfáticos. Por virus de ARN de sangue ingresa nos tecidos e en moitos orán, especialmente cando hai unha gran acumulación de vasos sanguíneos. Se o animal ten un excelente sistema inmunitario, a reprodución do virus detense ea enfermidade non se desenvolve.
Se a inmunidade da súa mascota se debilita, existe unha alta probabilidade de infección por peronite. Para diagnosticar correctamente a peritonitis infecciosa, os gatos deben prestar atención aos seguintes síntomas:
- aumento da temperatura;
- anorexia ;
- acumulación de fluído na cavidade torácica / abdominal;
- falta de aire;
- ruídos no corazón e nos pulmóns;
- un aumento nos riles, páncreas e fígado.
O diagnóstico está baseado nos resultados dos estudos serolóxicos. O papel decisivo son os resultados da autopsia de gatos mortos e estudos histolóxicos.
Tratamento da enfermidade
Polo tanto, esta é unha enfermidade moi complexa, o tratamento debe ser confiado exclusivamente por especialistas. A peritonitis infecciosa nos gatos ofrece un tratamento integral. Para facilitar a enfermidade, os gatos están feitos con pinchazos e eliminan o exudado acumulado. En paralelo, as drogas diuréticas (verospheron, hexametilentetramina, lasix, diacarb, triampur, cloruro de amonio) úsanse en doses terapéuticas.
Para suprimir a microflora patóxena prescríbense antibióticos: ampicilina e ampiox 5-7 días, tilosina 2 días, levomicetina, claforán, baytril, etc. Ademais, cómpre incluír preparados multivitamínicos e vitaminas do grupo C e B. Os inmunostimulantes son atribuídos.