Entre as enfermidades cutáneas máis comúns, en canto ao número de casos, a pioderma está a levar. Os síntomas inclúen calquera lesión pústula causada por bacterias coccáticas. Para establecer con precisión o diagnóstico, é necesario estudar coidadosamente os sinais e a imaxe clínica da patoloxía, así como coñecer o axente causante da enfermidade.
Enfermidade da pel de pioderma - causas
As portadas de pel do corpo humano conteñen unha microflora diversa, composta por bacterias que proporcionan inmunidade local. Cando o equilibrio da proporción do número destes microorganismos rompeuse, a multiplicación activa de microbios patóxenos (estreptococos, estafilococo ou ambas flora ao mesmo tempo), o que provoca inflamación e formación de pus.
As causas son:
- exposición térmica (sobrecalentamiento, subcalentamiento);
- trastornos do sistema inmune;
- obesidade;
- patoloxías endocrinas e desequilibrio hormonal;
- diabetes mellitus;
- abandono da hixiene persoal;
- trauma da pel;
- estrés e sobrecarga emocional;
- enfermidades do tracto dixestivo;
- cambios na función da hematopoese.
Os signos de pioderma varían segundo o tipo de patógenos ea profundidade do dano bacteriano.
Pioderma estreptocócica
O síntoma principal para un grupo de estreptoderme é unha formación convexa na epiderme, chea de contido purulento. Chámase flicten e non se asocia con folículos pilosos ou con glándulas sebáceas. Tales burbullas poden crecer de forma substancial e rápida en tamaño, fusión, explosión, formando erosión superficial.
Distinguir:
- Impétigo bulloso e estreptocócico;
- vulgar ecthim;
- liquen simple (pioderma facial);
- inflamación erisipelatosa ;
- estreptoderma difusa crónica;
- galope estreptocócico;
- estreptoderma seca.
As características características das variedades listadas son a presenza de phliccenes con contido seroso-purulento. Como regra xeral, están situados na capa superficial da epiderme, pero con un proceso inflamatorio ectaim vulgar localízase nas capas máis profundas da derme. Cando o sobre da burbulla rompe, a erosión está cuberta por unha densa codia baixo a que se ve unha área ulcerada.
Pioderma estafilocócica
Debido ao feito de que os estafilococos viven nas glándulas sebáceas e os folículos capilares, este tipo de enfermidade afecta a estes compoñentes da pel. A estafilodermia vén acompañada de abundantes erupcións en forma de acne pustular como o cono, que moitas veces ten un eixe de pelo na base.
Hai tal tipo de enfermidade:
- foliculite (superficial ou profunda);
- sycosis vulgar;
- ostiofalicite;
- carbúnculo;
- hidradenita;
- pénfigo epidémico;
- furúnculo.
Normalmente esténdense as formacións purulentas estafilodérmicas, despois das cales están cubertas cunha densa capa. Ao longo do tempo, esta seca, deixando sen erosión ou manchas na pel.
As lesións profundas van acompañadas de dor e extensa necrosis do tecido circundante. Os abscesos teñen un diámetro de máis de 1,5 cm, a pel que lles rodea é hiperemia cun ton vermello.
Pioderma de Shankriform
No caso de que os axentes causantes da enfermidade sexan tanto estafilococos como estreptococos, é chamado mixto ou shanquiforme. Este tipo inclúe a píldora gangrena, que moitas veces acompaña as complicacións da diabetes mellitus.
Síntomas:
- úlceras redondeadas e erosión na pel;
- as marxes das lesións son densas, lixeiramente sobresaínte por riba da superficie da epiderme;
- o fondo das úlceras está infiltrado, vermello;
- as erosións están cubertas de contido gangrenoso ou purulento;
- despois da curación hai unha cicatriz notable.