A historia do paseo nórdico comezou co adestramento de esquiadores noruegos, que no verán non quixeron perder a súa forma e habilidade atlética. A técnica de camiñar nórdico con varas está deseñada para adestrar e manter todos os grupos musculares que están implicados no esquí.
En consecuencia, os especialistas en adestramento físico dos atletas descubriron que o noruegués camiñando con bastóns non só serve para esquiadores profesionais. Este tipo de actividade física activa comezou a ser utilizada como unha cultura física terapéutica e rexenerativa no proceso de rehabilitación de persoas con lesións e trastornos do sistema espiñal e musculoesquelético.
O uso de andar con paus escandinavos
A principal vantaxe do andar escandinavo é que as persoas con problemas de columna e articulación poden distribuír de forma óptima a carga eo peso do seu corpo ao camiñar en bastóns. Así, poden adestrar dun xeito moderado, aumentando gradualmente a carga e desenvolvendo articulacións e músculos.
As prioridades e os principios básicos da camiñada escandinava con varas tamén inclúen tales factores:
- participación no adestramento do 90% dos músculos (con percorrido normal só o 45%);
- tonificación dos músculos cardíacos;
- fortalecer e aumentar a resistencia de todo o organismo;
- efectos beneficiosos sobre o sistema respiratorio e circulación;
- desenvolvemento de mobilidade conxunta;
- alta carga de enerxía e queima activa de calorías.
Como practicar a andadura escandinava?
O principal erro de atletas iniciais é o control incorrecto dos bastóns, a maioría deles simplemente puxan os bastóns en vez de controlalos activamente e distribuíron a carga neles.
A técnica de andar nórdico con bastóns pódese aprender a través dos seguintes exercicios, o que lle permitirá adquirir as habilidades necesarias.
- A primeira etapa é dominar un pau. Non ten que ser comprimido, creando tensión innecesaria da man, debería converterse, por así dicir, nunha continuación da man.
- Ao camiñar nun pau non é necesario que se incline, pero crea un movemento repulsivo. Cun adestramento constante, o movemento suave do brazo do ombreiro desenvólvese sen unha torcedura e unha carga no cóbado.
- Cómpre recordar que a forza dun empuxe desde o chan depende da eficacia e da carga recibida, polo que as repulsivas vigorosas son o punto principal no desenvolvemento das habilidades para camiñar .
- O corpo debe estar ligeramente inclinado cara a adiante mentres conduce, coa parte traseira e dorsal non dobrada.
- O movemento das mans e os pés debe ser sincrónico e corresponderá a lados opostos: a man dereita co pé esquerdo e, pola contra, a man esquerda co pé dereito.
- Ao camiñar, hai que prestar atención á carga no pé, debe haber un rolamento gradual desde o talón ata os dedos, eu uso toda a superficie.
Antes de comezar un adestramento, cómpre quentar os músculos e xuntas cos exercicios máis sinxelos da ximnasia escolar. Ao final do adestramento, cómpre facer algúns exercicios de respiración ou un pequeno complexo de estiramento.