Sprat: bo e malo

Nos países post-soviéticos, a calabaza utilízase bastante a miúdo, cousa que non se pode dicir de Occidente, onde se pode atribuír aos produtos de delicadeza. Este peixe vive tanto en sal coma en auga doce. O sprat máis común é salgadura picante, enlatada en salsa de tomate e espárragos . Esta popularidade gañou tal popularidade grazas á súa dispoñibilidade e propiedades útiles. Os espárragos baixos en calorías e a facilidade de cociña convérteno nunha das manutencias de peixe máis populares das amas de casa modernas.

Composición de espadín

100 gramos de espadanos conteñen 61 gramos de auga, colesterol, cinza, ácidos graxos insaturados, vitaminas B1, B2, D e PP, así como minerais como níquel, flúor, calcio, zinc, magnesio, potasio, cloro, fósforo, molibdeno e ferro. O contido de calorías do esparto é bastante baixo e supón só 137 calorías en 100 gramos de produto. O contido calórico deste peixe variará en función da forma en que se cociña. Por exemplo, o contido calórico do espadín no tomate é de 182 kcal en 100 gramos do produto acabado.

Beneficios e dano do espadín

Os beneficios dos espárragos son ácidos graxos poliinsaturados que actúan contra a aparición da aterosclerose. Tamén reducen a cantidade de triglicéridos de baixa densidade e lipoproteínas nocivas. A preparación adecuada de azafrán será útil para persoas con enfermidades cardiovasculares.

Unha gran cantidade de calcio ten un efecto beneficioso sobre o traballo de moitos órganos e sistemas do organismo. O calcio forma un tecido óseo e, polo tanto, contribúe á preservación dun sorriso branco-nevado, ósos fortes e fermosa postura. A maior cantidade de calcio e fósforo está contido no canto, cola e escamas. Polo tanto, ao preparar o cabrito, non o separe dos ósos.

As persoas con enfermidades do sistema dixestivo non deben empregar sprat en tomate, xa que o vinagre, que forma parte dos alimentos enlatados, pode irritar as paredes do estómago e os intestinos.