A osteocondrose é un complexo complexo de desordes distróxicos degenerativos que se producen no tecido cartilaginoso das articulacións. Tales desordes pódense observar en calquera articulación do corpo, pero a lesión máis común dos discos intervertebrales, polo que o termo "osteocondrose" adoita entenderse como o problema da columna vertebral.
Tipos de fisioterapia para osteocondrose
A fisioterapia é un tratamento coa axuda de factores físicos. Inclúe unha gran cantidade de seccións, sendo as principais:
- terapia con láser;
- terapia diadynamic (DDT);
- mioestimulación;
- crioterapia;
- electropunctura;
- electroforesis ;
- terapia de vibracións;
- terapia por ultrasonido;
- balneoterapia;
- magnetoterapia , etc.
A esencia da aplicación da fisioterapia na osteocondrose das rexións cervical e lumbar consiste en deter a dor, mellorar a circulación sanguínea na zona afectada, acción antiinflamatoria, reducir o edema, restaurar as funcións do motor, mellorar o metabolismo.
Selección dun método
A terapia diatélnica é un método de pulso, no que se aplican correntes de diferentes formas e frecuencias no modo pulsado. A fisioterapia DDT para osteocondrose proporciona un curso consistente en 5-8 procedementos para a realización de correntes, que se realizan a diario. Os cursos repítense cunha pausa de 14 días con dinámica positiva. Este método dá bos resultados cun síndrome de dor pronunciado.
Con dor moderada, a electroforesis con medicamentos (analgésicos, heparina, magnesio, iodo, hidrocortisona, lidasa, euphyllina, etc.) úsase máis frecuentemente, dependendo dos síntomas. E os efectos segmentais da terapia de ultrasonido.
Con dores leves, os principais métodos de fisioterapia para a osteocondrose cervical son
Durante a remisión, a terapia con láser é considerada como a máis efectiva. Este método elimina efectivamente a síndrome reflexo e tamén estimula a rexeneración do tecido cartilaginoso.
Fisioterapia para osteocondrose - contraindicacións
Desafortunadamente, cada método de fisioterapia ten as súas contra-indicacións. Os básicos inclúen:
- enfermidades oncolóxicas;
- medicamentos que melloran os efectos fisioterapéuticos;
- enfermidades de sangue;
- enfermidades da pel no período de exacerbación.